Kolonia robotnicza Stary Borek
Jedna z najstarszych kolonii robotniczych o nazwie Stary Borek, powstała w latach 1877-1878. Znajdowała się na wzniesieniu nad hutą, naprzeciwko stacji kolejowej. Składała się z dwudziestu drewnianych domów wykonanych techniką zrębową. Poza drewnianą architekturą, duże znaczenie miał układ urbanistyczny zabudowy zaprojektowany na planie szachownicy przez cieszyńskiego budowniczego Albína Th. Prokopa.
Podobieństwo drewnianych budynków w kolonii z wołoskimi lub cieszyńskimi domami zrębowymi polegało na zastosowaniu materiału budowlanego (świerk), konstrukcji (zrębowej z wiązaniem narożników na jaskółczy ogon) i kształcie dachu. Nie przejęto natomiast żadnych elementów zdobniczych ani podziału wewnętrznego.
Kolonię stopniowo rozbudowywano, dodając kolejne rzędy parterowych domów zbudowanych już z cegły. W 1884 roku wybudowano jednopiętrowy tzw. Musikerhaus, pierwotnie przeznaczony dla muzykantów z huty, a w pierwszych dekadach XX wieku dwupiętrowy Meisterhaus dla wykwalifikowanych mistrzów. Stopniowo wprowadzano różne udogodnienia poprawiając w ten sposób standard życia mieszkańców.W latach 1919-1921 przeprowadzono elektryfikację, na terenie kolonii znajdowały się także pralnie i sklep. Do lat 50. XX wieku domy nie posiadały kanalizacji, wodę pompowano z hydrantów umieszczonych wzdłuż poprzecznych dróg lub ze strumienia poniżej kolonii. Na początku lat 70. XX wieku wyburzono cztery domy, a po uruchomieniu gazowni (w 1988 r.) kolonia na Borku była stopniowo wysiedlana ze względu na bezpieczeństwo.
Drewniane domy w kolonii w Trzyńcu-Borku stanowią z architektonicznego punktu widzenia unikalny przykład połączenia robotniczych budynków mieszkalnych z elementami budownictwa ludowego. Wykorzystanie techniki zrębowej do budowy domów w koloniach robotniczych jest wyjątkowe i nie zachowało się w żadnym innym miejscu w Republice Czeskiej.
