Drewniane domy na Borku – rewitalizacja
Celem projektu była rewitalizacja dwóch drewnianych domów nr 116 i 117 w lokalizacji Trzyniec-Borek na działkach 103 i 108, pierwotnie należących do Huty Trzynieckiej, s.a. Są to parterowe drewniane domki z lat 1877-1878 z zapleczem gospodarczym i ogródkami, które zostały wpisane na listę zabytków kultury. Celem projektu było zachowanie budynków i udostępnienie ich zwiedzającym.
Jeden z budynków służy jako skansen, którego cztery jednostki mieszkaniowe prezentują rozwój i zmiany w kulturze mieszkaniowej i stylu życia pracownika huty trzynieckiej w XX wieku. Jest to wystawa poświęcona stylowi życia w środowisku regionalnym, prezentuje niedawną przeszłośćaż do czasów współczesnych. Takie podejście do prezentacji nie jest jeszcze zbyt powszechne w Republice Czeskiej, ponieważ tutejsze skanseny poświęcone są tematom związanym z tradycyjną kulturą ludową do połowy XX wieku. Drugi budynek to recepcja z nowoczesnymi udogodnieniami zapewniającymi komfort i usługi dla zwiedzających i pracowników.
Parterowe domy o konstrukcji zrębowej, dwutraktowe, na murowanym fundamencie składają się z czterech identycznych mieszkań z osobnymi wejściami, z których trzy mają zadaszony ganek.W przeciwieństwie do innych kolonii, układ wnętrza pozwolił poszczególnym rodzinom na większą prywatność, a każde mieszkanie tworzyło oddzielną, zamkniętą jednostkę z własnym zapleczem gospodarczym na zewnętrz. Całkowita powierzchnia jednego mieszkania wynosiła 32 m2, całkowita powierzchnia domu 204 m2. Jednostka mieszkalna składała się z wejścia, sieni, pomieszczenia mieszkalnego, kuchni i spiżarni. Wejścia do mieszkań, w niektórych z drewnianą werandą, znajdują się w przeciwległych dłuższych ścianach domu i prowadzą do sieni (1,50 x 2,40 m) ze spiżarnią (3,00 x 2,40 m). Za nimi znajduje się kuchnia (4,66 x 2,44 m) z piecem kaflowym z płytą kuchenną. Drugą część mieszkania zajmowało największe pomieszczenie, zwaneizbą, (4,30 x 5,00 m) z dwoma oknami.
Do każdego mieszkania przynależała piwnica pod, sienią i spiżarnią oraz jedna czwarta strychu oddzielona od pozostałych ścianką działową. W szopce wykonanej z desek i podzielonej na dwie części znajdował się skład drewna i węgla, chlewik i wychodek. Do mieszkania należał również ogródek do uprawy warzyw i ziemniaków oraz hodowli drobnego inwentarza. Kultura mieszkaniowa w kolonii Trzyniec-Borek stanowiła istotny postęp w stosunku do innych form mieszkalnictwa robotniczego i stała na wyższym poziomie niż mieszkalnictwo na wsi.
